فرماندهان رهبرانی بالفطره هستند. آنها خداوندگار کاریزما و اعتماد به نفس هستند. این گونه شخصیتی اغلب سطح بی‌رحمانه‌ای از عقلانیت را دارد که به او در گرفتن انتخاب‌های سخت کمک می‌کند. آنها اگر عاشق یک چیز باشند آن چیز چالشی استخوان دار است و اگر منابع کافی در اختیار داشته باشند حتما می توانند به آن دست یابند. اراده مصمم آنها در کنار توانایی تفکر استراتژیک و داشتن تفکر طولانی مدت به آنها کمک می‌کند تا به رهبرانی قدرتمند در سیاست و کسب‌وکار تبدیل شوند. ویژگی دیگری که فرماندهان را رهبرانی ذاتی می‌کند، توانایی آنها در تشخصیص استعداد و توانایی‌های دیگر افراد است. این توانایی به آنها کمک می کند اولا تیم خود را بسازند و به کمک تیمشان به اهدافشان دست یابند، ثانیا از نشان دادن غرور بیش از حد جلوگیری می‌کند. اما از طرف دیگر این مهارت ممکن است باعث شود فرماندهان عیوب دیگران را برشمرد و خود را به دردسر بیاندازد. خوشبختانه جمعیت این گونه شخصیتی تنها سه درصد جمعیت است مبادا سایر شخصیت‌های حساس‌تر را پایمال کند. البته باید به خاطر شرکت‌ها و موسسه‌های بسیاری که هرروزه با آن مواجه هستیم، قدردان فرماندهان باشیم.
به طورکلی بیان عاطفی در مورد هیچ گونه شخصتی در گروه تحلیلگر صادق نیست ولی فاصله گرفتن فرماندهان از احساسات خود به دلیل ماهیت اجتماعی شان کاملا مشهود است. فرماندهان لازم است به یاد داشته باشند که جایگاهشان نه تنها مدیون تلاش های خودشان بلکه مدیون تلاش‌های تیمی است و مهم است که استعدادها و نیازهای شبکه حمایتی خود را به ویژه از منظر عاطفی تشخیص دهند. اگر فرماندهان قادر به در نظر گرفتن تمرکز عاطفی مناسب در کنار دیگر نقاط قوت خود باشند، روابطی عمیق و رضایتمند کسب خواهند کرد و می توانند در چالش های پیش رویشان به پیروزی برسند.